تأثیر بازی درمانگری کودک محور بر کاهش نشانه های رفتاری کودکان با اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی

مقدمه: اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی با مشکلات زیادی همراه بوده و روش های درمانی متعددی برای درمان کودکان مبتلا به این اختلال ارائه شده است. پژوهش حاضر تأثیر بازی درمانگری کودک محور بر کاهش نشانه های رفتاری کودکان با اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی را مورد بررسی قرار داده است. روش: 25 کودک با اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی در دامنه سنی 7 تا 12 ساله با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و با روش پژوهشی شبه آزمایشی از نوع سری های زمانی یک گروهی بدون گروه کنترل مورد آزمایش قرار گرفتند. بعد از انجام دو نوبت پیش آزمون، برنامه بازی درمانگری کودک محور به مدت 24 جلسه (هر جلسه به مدت 40 دقیقه- دوبار در هفته) اجرا شد. سپس در چهار نوبت نسبت به اجرای پس آزمون اقدام شد. برای انجام پیش و پس آزمون ها از فرم والد پرسشنامه علائم مرضی کودکان و برای تحلیل داده ها از روش تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که نمره های تمامی چهار نوبت پس آزمون از نمره های پیش آزمون ها به طور معناداری کمتر بودند. بالاترین میزان کاهش مربوط به نمره های پس آزمون اول بود که بعد از گذشت 4 هفته (8 جلسه) بازی درمانی به دست آمد. در کل نتایج حاکی از آن بود که نشانه های رفتاری اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی در فاصله جلسه های سوم تا بیست و چهارم با شیبی ملایم و به طور معنادار کاهش یافته است. نتیجه گیری: بازی درمانگری کودک محور را می توان در کنار سایر روش های درمانی به عنوان روشی اثربخش برای کاهش نشانه های رفتاری اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی در کودکان به کار برد.